کد مطلب:259349 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:170
درس اخلاق و حقوق
امام حسن عسكری علیه السلام در حوزه ی علمیه خود علاوه بر تدریس فقه و معارف اسلامی درس اخلاق و حقوق را نیز به شاگردانش می آموخت و آنها را به آداب حقوق از دیدگاه تشیع راستین آشنا می ساخت. در این راستا به درس زیر، از مكتب آن بزرگ مرد علم و كمال توجه كنید.
شاگردان سراپا به بیانات امام حسن علیه السلام گوش فرا داده بودند، آن حضرت چنین تدریس می كرد:
آن كس كه بهتر از همه حقوق برادران دینی خود را می شناسد و نیازهای آنها را تأمین می كند در پیشگاه خداوند ارجمندتر از دیگران است و كسی كه در دنیا در برابر برادران دینیش تواضع كند او در پیشگاه خدا از انسان های راستین و از شیعیان حقیقی امیرمؤمنان علی علیه السلام است.
روزی پدر و فرزندی مهمان امیرمؤمنان علی علیه السلام شدند، آن حضرت برخاست و از آنها استقبال و احترام كرد و آنها را در صدر مجلس نشانید و خود در روبه روی آنها نشست، سپس غذا طلبید، غذا حاضر
[ صفحه 130]
كردند و آن دو نفر از آن غذا خوردند، سپس از قنبر غلام خود آفتابه را گرفت تا به دست آن مرد مهمان پدر بریزد.
او مانع شد و خود را به خاك انداخت و خاكساری كرد كه من خاك پای شمایم. جسارت می شود، شما آب نریزید، ای امیرمؤمنان! آیا رواست كه خدا بنگرد تو با آن مقام به دست من آب بریزی؟
امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: بنشین و دستهایت را با آبی كه می ریزم بشوی، خداوند می بیند كه برادر دینیت؛ من بدون تفوق طلبی و اظهار برتری به تو خدمت می كند و منظورش از این خدمت آن است كه در بهشت ده برابر اهل دنیا و اهل ممالك الهی او را خدمت كنند.
آن مرد نشست، علی علیه السلام به او فرمود:
تو را به حق عظیم خودم بر تو كه آن را شناخته ای و مرا به افتخار خدمتگزاری تو رسانده ای به گونه ای با كمال آرامش بنشین و دستت را بشوی كه اگر قنبر دست تو را می شست، همان گونه می نشستی.
آن مرد همان گونه نشست و علی علیه السلام آب ریخت و دست او را شست. پس از فراغ، آفتابه را به پسرش محمد حنفیه داد و فرمود:
پسرم! اگر پسر این مرد، تنها در نزد من بود، دستش را می شستم، ولی چون نزد پدرش با هم می باشند، خداوند دوست ندارد بین پدر و پسر به طور مساوی رفتار شود، پدر دست پدر را شست، اینك تو پسرم! دست پسر این مرد را بشوی.
محمد حنفیه دستور پدر بزرگوارش را اجرا نمود.
امام حسن عسكری علیه السلام پس از بیان این ماجرای زیبا فرمود:
فمن اتبع علیا علی ذلك فهو الشیعی حقا؛
كسی كه در امور حقوقی این گونه از علی علیه السلام پیروی كند، شیعه ی حقیقی است. [1] .
[ صفحه 131]
شاگردان سراپا به بیانات امام حسن علیه السلام گوش فرا داده بودند، آن حضرت چنین تدریس می كرد:
آن كس كه بهتر از همه حقوق برادران دینی خود را می شناسد و نیازهای آنها را تأمین می كند در پیشگاه خداوند ارجمندتر از دیگران است و كسی كه در دنیا در برابر برادران دینیش تواضع كند او در پیشگاه خدا از انسان های راستین و از شیعیان حقیقی امیرمؤمنان علی علیه السلام است.
روزی پدر و فرزندی مهمان امیرمؤمنان علی علیه السلام شدند، آن حضرت برخاست و از آنها استقبال و احترام كرد و آنها را در صدر مجلس نشانید و خود در روبه روی آنها نشست، سپس غذا طلبید، غذا حاضر
[ صفحه 130]
كردند و آن دو نفر از آن غذا خوردند، سپس از قنبر غلام خود آفتابه را گرفت تا به دست آن مرد مهمان پدر بریزد.
او مانع شد و خود را به خاك انداخت و خاكساری كرد كه من خاك پای شمایم. جسارت می شود، شما آب نریزید، ای امیرمؤمنان! آیا رواست كه خدا بنگرد تو با آن مقام به دست من آب بریزی؟
امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: بنشین و دستهایت را با آبی كه می ریزم بشوی، خداوند می بیند كه برادر دینیت؛ من بدون تفوق طلبی و اظهار برتری به تو خدمت می كند و منظورش از این خدمت آن است كه در بهشت ده برابر اهل دنیا و اهل ممالك الهی او را خدمت كنند.
آن مرد نشست، علی علیه السلام به او فرمود:
تو را به حق عظیم خودم بر تو كه آن را شناخته ای و مرا به افتخار خدمتگزاری تو رسانده ای به گونه ای با كمال آرامش بنشین و دستت را بشوی كه اگر قنبر دست تو را می شست، همان گونه می نشستی.
آن مرد همان گونه نشست و علی علیه السلام آب ریخت و دست او را شست. پس از فراغ، آفتابه را به پسرش محمد حنفیه داد و فرمود:
پسرم! اگر پسر این مرد، تنها در نزد من بود، دستش را می شستم، ولی چون نزد پدرش با هم می باشند، خداوند دوست ندارد بین پدر و پسر به طور مساوی رفتار شود، پدر دست پدر را شست، اینك تو پسرم! دست پسر این مرد را بشوی.
محمد حنفیه دستور پدر بزرگوارش را اجرا نمود.
امام حسن عسكری علیه السلام پس از بیان این ماجرای زیبا فرمود:
فمن اتبع علیا علی ذلك فهو الشیعی حقا؛
كسی كه در امور حقوقی این گونه از علی علیه السلام پیروی كند، شیعه ی حقیقی است. [1] .
[ صفحه 131]
[1] احتياج طبرسي: ج 2، ص 267، 268.